UNDRUN
Stendur undrandi í brú
á skipi sem svífur
um geiminn
Ætlaðir þó ekki
ekki í geimsiglingu
heldur róa til fiskjar
bara stutt frá landi samt
FYRRI HLUTI
BÍÐUR ENN
Þú
bíður
eftir draugunum
sem sögðust
ætla að koma
og taka þig með sér
en hafa ekki enn
látið sjá sig
SKRÖLT Í KEÐJUM
Gelt hundanna
í rökkrinu
og skröltið
í keðjunum
minnir á
aðra hunda
aðra hlekki
sem þekktum
eitt sinn
SÁ SEM SNIGLAST
Vona
að sá sem
sniglast fyrir utan
finni ekki
leið yfir girðinguna
sem umlykur
hús mitt og garð
ORÐ STORMSINS
Og
stormurinn
hvíslar
í eyra þér
orðunum
sem mátt
ekki heyra
MARMARAFÓLKIÐ
Er þú nálgast
marmarafólkið
brýtur það
hjúpinn af sér
til þess eins
að steypa þig
í sama mót
FUGLAR
Smágerðir fuglarnir
sem flögra um
hús þitt
minna þig
ævinlega
á flugurnar
sem þeir
voru áður
MYND
Strýk hellisvegginn
og fingurnir
skilja eftir sig
mynd dýrsins
sem ég veiddi ekki
HÁVAÐI AÐ KVÖLDI
Heyrir
í kvöldsvalanum
og logninu
sverðaglamur
frá bardaga
sem kemur þó
ekki auga á
hvernig sem
svipast um
BERGMÁL
Fótspor þín
bergmála enn
í stiganum
eftir öll hlaupin
upp og niður
fyrir svo óralöngu
SLÁTTUR
Í biksvartri
nóttinni
berst
þér til eyrna
þungur
sláttur
hjartans
sem glataðir
forðum
Á BAKKANUM
Stendur loks
á bakkanum
eftir langa
og stranga göngu
Hikar um stund
áður en gengur
út á vatnið
ÁÐUR EN
Virði fyrir mér beinin
sem hef dreift
um gólfið
áður en ég slekk ljósin
Verða horfin er kveiki á ný
KASSAR
Langar ekki
að opna kassana
sem hafa fylgt mér
svo lengi
Óttast
það sem þeir geyma
VEIT EKKI
Veit ekki
hvar þið fenguð
leyfi til að
frelsa mig
úr prísundinni
Hafið ekki
enn svarað
aldagamalli
spurningu minni
STEINN
Enginn má
hrófla við
steininum
í miðju þorpsins
sem allir
krjúpa við
að morgni
og snerta
DRAUMAGLEYPIR
Færð aldrei nóg
af draumum
sem verða
á vegi þínum
Gleypir þá
hvern af öðrum
GAMALL JAKKI
Fer í
gamla jakkann
og finn
forna sálina
smeygja sér
inn í mig
enn einu sinni
VINDUR
Fangar vindinn
sem kemur frá
sólinni
Berst
með honum
á vit draumanna
FEIMNISLEGT BROS
Brosi
feimnislega
áður en
dreg sverð
úr slíðrum
Hegg til þín
svo handleggir
og höfuð
fjúka af
VEIÐIMAÐURINN
Veiðimaðurinn
sem skilur eftir sig
blóðuga slóð
leitar þín
sem tekst ávallt
að komast undan
líkt og gufi upp
er hann nálgast
Á TINDI
Stend á tindi fjallsins
eina tunglbjarta nótt
Reyni að tala
við stjörnurnar
Þær svara ekki
STYTTUR
Fornar styttur
sem hefur safnað svo lengi
segja endalausar sögur
Þær muna allt
LEIKFÖNG ÆSKUNNAR
Leikföng æskunnar ásækja þig
Krefjast þess að þú munir
hvert og eitt einasta
hvar þú fékkst þau
hver gaf þér þau
hvernig þú lékst með þau
hvað varð um þau
En manst fá
ef nokkur
SKÓR
Er hefur ráfað stefnulaust um
svo lengi að manst ekki hvenær
né hvaðan lagðir upp
þá
en ekki fyrr
sérðu að þú ert í röngum skóm
Ekki þínum
heldur einhvers annars
og of stórum í þokkabót
GAMALL MAÐUR MEÐ STAF
Gamli maðurinn með stafinn
gengur inn í enn eitt þorpið
þar sem honum mætir aðeins
tómleiki og þögn
Enginn tekur á móti honum
né heilsar
Hann heldur því
áfram göngu sinni
eins og hefur gert um aldir
Einhversstaðar einhverntíma
verður hann boðinn velkominn
NAFN HENNAR
Hrópa nafn
hennar
sem þekki ekki
yfir hópinn
sem hef aldrei séð
og hún
horfir á mig
undrandi
jafnvel skelfingu lostin
HANN LÍÐUR UM
Hann líður um
og segir eitthvað sem þú skilur ekki
Ert ekki viss hvort rödd hans
sé svona óskýr eða hann mæli
á framandi tungu
Er lyftir höndum
til merkis um að þú skiljir ekki
svífur hann upp
sem fugl eða blaðra
og hverfur til himins
FYLGJA
Fylgi þér alla tíð
en breyti um lögun
eftir tíma dags
annar að nóttu en degi
og árstíðum
önnur að vori en hausti
Þú
tekur ekki eftir mér
UNDRUN
Stendur undrandi í brú
á skipi sem svífur
um geiminn
Ætlaðir þó ekki
ekki í geimsiglingu
heldur róa til fiskjar
bara stutt frá landi samt
LOKAÐAR DYR
Hvert sem ég sný mér
og hvert sem ég horfi
lokaðar dyr
sem veit ekki
hvernig né hvort
get opnað
og kemst aldrei að
MÁLNINGIN
Málningin
á veggjunum
flagnar af
Í ljós koma
steinar
sem hjóst til
forðum
Veist hvað
faldir milli þeirra
HENDUR TEYGJA SIG
Til mín
teygja sig hendur
líkt og vilji faðma
en ég
hrökklast undan
Veit að losna aldrei
úr banvænu
faðmlaginu
SVIK
Þeir
munu svíkja þig
fyrr eða síðar
og
senda kúlu
í hnakkann
enn á ný
ORÐIÐ
Geymi
orðið sem mér
var gefið forðum
læst inni í
traustum skáp
Óttast
afleiðingarnar
sleppi það út
NAFN ÞITT
Þekkti
nafn þitt
fyrir löngu
Geri það
ekki lengur
Þó sjái
skugga þínum
bregða fyrir
af og til
BÁTUR
Stendur í fjörunni
Fylgist með bátnum
sem á að flytja þig
yfir hafið
Hann
þokast ekki nær
Á SKIPI
Á höfuð mitt setjast fuglar
segja sögur af því þegar
þeir voru sjómenn
og fuglarnir settust á
höfuð þeirra
uppfullir af sögum
ENN EINU SINNI
Stendur
enn einu sinni
frammi fyrir mér
með hnífinn í hendinni
Veltir fyrir þér
hvar eigir
að stinga
í þetta sinn
ÞOKAN
Þokan sem lagðist
yfir borgina
leyfði draugunum
að ráfa um
skamma stund
áður en
kallaði þá til sín á ný
Hvarf
til annarrar borgar
RATAR EKKI
Ratar
ekki til baka
Þangað
sem þú átt heima
Þaðan
sem þú komst
Reikar því um
framandi staðinn
sem lentir á
alveg óvart
SEINNI HLUTI
SPEGILLINN
hefur staðið
á sama stað
um aldir
Sé stundum
skugga
bregða fyrir
í honum
DRAUMAR ÞEIRRA
snertast næstum
Strjúkast
hver utan í annan
GEKK
berfættur
yfir landið
Skildi eftir
blóðug spor
KASTAR KVEÐJU
á þá sem mætir
Þeir
taka ekki undir
Efast um
að sjái þig
DANSINN
svo seiðandi
að þú óskar
þess
heitast
að geta
tekið þátt
VIÐ
sem féllum
forðum
komum aftur
þó síðar verði
DRAUMARNIR
fullir af fólki
sem þekki ekki
og langar
ekki að kynnast
HIMININN GRÆTUR
meðan við
leitum þess
sem finnum
líklega
aldrei
BLÓMIN
sem hann
hugðist gefa henni
urðu að steinum
um leið og hún
leit á þau
HEYRI
gegnum
vindgnauðið
öskur
sem líður hjá
DÚKKAN GLOTTIR
áður en hún
stingur prjóni
í brjóst sitt
Þú finnur
sáran verk í þínu
ÓVÆTTIR
sem legið
hafa svo lengi
í dvala
vakna
er skynja
fótatak þitt
EKKI VISS
hvaðan þú kemur
Held þó hafir
stokkið úr draumi
til þess eins
að ofsækja mig
FINNUR
á ferð þinni
um tímann
stykkin
sem þig vantar
Eitt og eitt í einu
ANDI
fuglsins
hangir í loftinu
löngu eftir
að hann
er floginn hjá
